december 2021

Waarom lijken natuur en agrarisch gebruik zo vaak in conflict? Bestaan er voorbeelden van natuur waar ook 'agrarische' productiecapaciteit wordt benut? In essentie gaat het toch om de groeikracht van de natuur, en waar gedijt die nou beter dan in, jawel, de natuur!?

Een voorbeeld wat mij direct te binnen schiet is het oogsten van riet in Nationaal Park Weerribben-Wieden in de kop van Overijssel. Dit gebied is zowel een prachtig en rijk natuurgebied als een productielocatie van een veelgebruikt bouwmateriaal. Een productiebos van Staatsbosbeheer is precies zoiets: een productielocatie van hout voor (o.a.) de bouw. Zo'n productiebos is misschien nog niet het meest biodiverse voorbeeld van natuur, maar op dat vlak valt vast nog wel wat te winnen als we iets meer gehoor geven aan de voorwaarden van de natuur. En ons tegelijkertijd bewust worden van het belang en de waarde van deze biobased bouwmaterialen (en de lokale productiemogelijkheden daarvan).

Ik wordt er enthousiast van: de transformatie van stukken traditionele landbouwgrond naar 'agrarische natuur'. Biodiversiteit hand in hand met productiecapaciteit van hout, riet, lisdodde, olifantengras, bamboe, enzovoort, enzovoort! En als bonus voor de buitenmensen onder ons ("niemand is een binnenmens") ook nog eens een heerlijke omgeving om in te recreëren met fiets, benenwagen of boot!

Nu alleen nog even het businessplan rondrekenen... Hoe doet Staatsbosbeheer dat?

(Zijn er verdienmodellen te bedenken waarbij er vanuit een non-profit natuurbeheer stukken nieuwe natuur worden verpacht aan agrarische ondernemers? Of is het vruchtgebruik van het land te gelde te maken door de natuurbeheerder?)